Gece yarısı sohbetleri II

 İşsizliğimin 15. günü bitti. Bu kadar çabuk sıkılacağımı tahmin etmezdim. İnanılmaz yoğun bir işten istifa yoluyla işsizliğe geçmek benim kararımdı. Sektörde kısa olsa da altı yıl bana yetti de arttı bile. Çok iyi insanlarla çalıştım. Arada kötü insanlara da denk gelmediğimi söylersem yalan olur. Yalan hakkımı başka konulara saklamayı tercih ederim.

İstifa etmeye karar vermeden yeni işler arıyordum. Şu sıralar aktif olarak iki yer ile görüşüyorum bir yerden ise dönüş bekliyorum. Farklı sektörler denemek lazım zira sürekli kitabevlerinde çalıştım ve bunlar AVM içerisindeydi. Uzunca bir süre AVM görmek istemiyorum.

Odaklanma problemim iyice arttı. Üç sayfadan fazla kitap okuyamıyorum. Bir bölüm diziyi bitirmekte bile zorlanıyorum.Bu sorunu çözmem lazım çünkü verimli zaman geçiremiyorum. 

Elektro Gitarımı bakıma vermem gerekli arada kendimi eylerim. Köprü yüksekliği ve sap ayarı gerekli ama henüz bir yer bulamadım. İnternetten bakarak yapayım dedim her şeyi elime yüzüme bulaştırdım.

Makinenin içinde dura dura film bayatlayacak fakat içimden fotoğraf çekmek gelmiyor. Aslına bakarsanız içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Eylemlerim kendimi zorlamalarımdan ibaret. Bir şeyler yaz, bir şeyler dinle, bisiklet ile çık. Hep kendime görevler veriyorum. Yoksa put gibi durmaya meyilliyim.

Akşam apartman toplantısı vardı. Hiç sevmem apartman toplantılarını ama sıkıntıları dile getirmek için gittim. saat iki buçuk saat uğultu içinde herkes bir şeyler söyledi anlaşma sağlanamadan toplantı bir sonraki haftaya ertelendi. Iyi ki işsizim dedim içimden aksi halde günün getirdiği yorgunlukla sinirlenebilirdim çünkü. İş çıkışı toplantıya gelmişsin iki buçuk saat sürmüş sonuç olarak elde sıfır haftaya aynı konular tekrar görüşülecek. Yaşanan koca bir saçmalıktan ibaret. Apartman yönetiminin de bizim hükümetten bir farkı yok. Neyse ki halk olarak saçmalıklara alışkınız.  

Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim ve kafanızı şişirdiğim için özür dilerim. Yeni yazılarda görüşmek üzere, HOŞÇAKALINN!